Pajęczaki

Ptasznik naziemny. Ciekawie ubarwiony, na odnóżach ma białe paski natomiast karapaks ma szary. Samice rosną większe i masywniejsze. Kiedy jest niezadowolony potrafi być agresywniejszy. Popularny ptasznik w hodowli.  

Szarobeżowy odwłok, pokryty brązowymi cętkami. Ptasznik ten lubi kopać podziemne tunele, oplata gniazdo sporą ilością pajęczyny. Posiada „róg” na karapaksie. 

Potocznie zwany ptasznikiem czerwononogim, jest bardzo pięknie ubarwiony, ma słaby jad oraz wyczesuje włoski parzące z odwłoku. Polecany dla początkujących, posiada dokument Cites.

Jak nazwa wskazuje, ptasznik ubarwiony na niebiesko – odnóża. Posiada bardzo silny jad, nie wyczesuje włosków parzących, szybki. Młode, mają bardzo szybki wzrost. Dużo pajęczynują.

Szybki i jadowity ptasznik, ubarwiony w odcienie żółtego, złotego oraz brązowego koloru, z metaliczną poświatą na odnówżach. Wytwarza dużo pajęczyny. Nie wyczesuję włosków parzących.

Pająki te są bardzo szybkie, zwinne. Bardzo rzadki w hodowli. Występują w Australii 

 Potocznie zwany ptasznikiem czerwonoodwłokowym. Wyczesuje włoski parzące z odwłoka. Jad nie jest groźny dla człowieka.

Ubarwienie tego ptasznika przypomina ubarwienie tygrysa, stąd tez ptasznik ten nazywany jest tygrysim. Nie jest agresywny, nadaje się dla początkujących. Wyczesuje włoski parzące.

Polecany dla początkujących. Bardzo ładnie ubarwiony ptasznik, potrafiący utrzymać się na wodzie oraz skakać. 

Spokojne, polecane dla początkujących ptaszniki. Posiadają słaby jad. Ma charakterystyczne serduszko na odwłoku. 

Rzadko spotykany w hodowlach ptasznik. Jest silnie jadowity oraz szybki, co czyni go ptasznikiem polecanym dla zaawansowanych hodowców. 

Ptasznik panamski nazywany panamską blondynką. Zamieszkuje lasy tropikalne. Buduje gniazda w pęknięciach drzew, często wykorzystuje do tego elementy podłoża.