Gekon ulikowskiego (Gekko badenii) - samica

Duży gekon o ciekawym ubarwieniu. W zależności od występowania wyróżniane są trzy kolory, brązowy, oliwkowy, jasno brązowy. Posiada charakterystyczny pasek wzdłuż ciała. Głowa masywna, ewidentnie oddzielona od smukłego ciała. Nie jest bardzo płochliwy ale nie przepada za mocnym światłem. 

Popularny gekon, posiada charakterystyczne rzęsy nad oczami. Łatwo przyzwyczaja się do człowieka. Występują w różnych odmianach barwnych. Potrafią wspinać się po płaskich powierzchniach. Wystraszone mogą utracić ogon, który już nie odrasta. 

Obszerny opis gatunkowy.

Piękny, mało popularny gekon. Ze względu na swój wygląd, można by go nazwać gekonem płaczącym Nowej Kaledonii. Posiada wszystkie cechy gekonów Nowej Kaledonii (gekon orzęsiony, gargulcowy, omszały, itp.).

Gekon gargulcowy nazywany również uszatym. Nazywany jest tak ze względu na swój wygląd, który przypomina kamienne posągi na zabytkowych pałacach. Jest terytorialny. 

Obszerny opis gatunkowy.

Bardzo małej wielkości gekon, zamieszkujący wyspy Afrykańskie. W zależności od występowania różnią się ubarwieniem. Mają szpiczastą głowę oraz długi ogon. Są łatwe w hodowli natomiast ciężko się je rozmnaża w hodowli.

Anolis to mała niewielka jaszczurka, która jest bardzo szybka. Występują na wyspie Kuba. Często widywany na skalistych terenach.

Gekon gargulcowy nazywany również uszatym. Nazywany jest tak ze względu na swój wygląd, który przypomina kamienne posągi na zabytkowych pałacach. Jest terytorialny. 

Obszerny opis gatunkowy.